Ez da horren sinplea

Ez da horren sinplea? Edo sinplea izan daitekena guk konplikatzen dugu?

Hau izan da aitzakia Jexuxmai Lopetegik kontzertu-festa bat antolatzeko lagun mordoxkakin.

Sarreran Oierrek aipatu zuen bezala, hau ez da herri normala, eta horregatik ez daukagu "hall of fame" bat herrian. Pena udal hauteskundeak oraintxe izan direla, baino agian garaia da politikariei eskatzeko herrian "hall of fame" bat antolatzeko. Aprobetxatuz malekoiko baldosak nahiko erraz hausten direla, proposatu dezakegu baldosa berriak jartzerakoan herriko artisten izenekin izarrak jartzeko malekoian. Eta Jexuxmaik merezi du bertan egotea.

Atzo Modelo Aretoan Jexuxmai Lopetegik "Ez da horren sinplea" diska aurkeztu zuen, baino ez zen diskaren lehenengo aurkezpena izan Zarautzen. Duela hilabete batzuk Garoa liburudendan aurkeztu zuen diska, formatu oso ezberdin batekin. Garoan Jexuxmai bakarrik egon zen oholtzan, atzo aldiz, berekin beste 17 musikari igo ziren oholtzara. Abestiak berdinak dira, baino bi proposamenek ez dute zer ikusirik. Musikaria oholtzan bakarrik dagoenean, babesa entzuleek ematen diote, baino atzo bezala, hainbeste lagunekin oholtzan, babesa musikariek ematen diote. Diskaren izena "Ez da horren sinplea da", baino ni ez nago ados. Sinplea izan daiteke, baino kasu honetan Jexuxmaik erabaki du lagun asko gonbidatzea festara, eta horrek konplikatzen du dena. Baino emaitzak merezi du. Diskoa ederra da, eta kontzertua ere bikaina izan da. 

Atzoko kontzertuko parte hartzaileen zerrenda oso luzea da, eta diskaren grabaketan parte hartu duten batzuk ere falta ziren atzo oholtzan. Bertan izan ziren Serious Bussines taldekoak, Zarauzko Musika Bandako hainbat partaide, Xabier Zabala, Arozena anaiak, ahotsetan Jexuxmairen ilobak, jazz ikutua ematen dioten Satxa eta Julen, Akelarren taldekide izan zuen Batiz, musika eskola lankideak, Jexuxmairen kitarrako ikasle izandako Mikel, ... Musikari handi asko, gertukoak, ezberdinak. Oso aberasgarria. Eta abestien hitz asko Harkaitz Canorenak, idazle bikaina eta abestien hizkiei txispa ateratzen dakiena. Baino denek dute zerbait amankomunean: denek miresten dute Jexuxmai, eta hori oso zaila da. Baino Jexuxmaik lortu du. Bere meritua da. Eta zorioneku gu guzti honen emaitzaz gozatu dezakegulako.

Aipamena ere egin behar soinu teknikarie, atzoko erronka ez zelako erraza. Musikari asko, mikro asko, monitore asko. Uhina eta Peio Gorrotxategik soinu ederra lortu zuten.

Eta eskerrak Zart kolektiboari. Jexuxmairen diska hau argitaratu dute, baino horretaz gain, lan bikaina egiten ari dira, musikarien sare bat sortzen, elkarren arteko lanak bultzaten, ...  Aupa zuek!

Baino atzoko protagonista Jexuxmai zen. Gozatu genuen. Eskerrik asko Jexuxmai.

Lista de conciertos de 2020

Ahora que está terminando este año condicionado por el Covid, vamos a hacer un resumen de los conciertos de los que hemos podido disfrutar en 2020.

El año empezó muy fuerte con los conciertos de Escuchando Elefantes el el Actual, Joserra Senperena en el Victoria Eugenia y la trompetista Jaimie Branch en la sala club. En febrero pudimos ver a Coque Malla y Musikene Big Band, y en marzo, en Garoa, Itxaro Borda recitó unos textos suyos acompañada del gran músico Ibon RG.

Y llegó el confinamiento y nos quedamos con las ganas de escuchar a Wilco (aplazado a junio de 2021) y Enrico Rava (el Jazzaldia cambió toda su programación).

Después del confinamiento, con la nueva normalidad y a pesar de las restricciones de aforo que complican mucho la labor de los programadores, hemos tenido ocasión de disfrutar de varios conciertos más. 

El Ayuntamiento de Orio ha hecho una apuesta fuerte por la cultura antes de terminar el año, y gracias a eso hemos escuchado a Petti, Ido, Mikel Urdangarin y Anari.

En Chillida Leku disfrutamos de un anochecer veraniego con Izaro.

En Zarautz hemos visto a Gari, Rafa Rueda, Buffalo, Petti y Eñaut Elorrieta.

Y en Donosti hemos visto actuar a Lou Topet, Sara Zozaya, Olatz Salvador y Mice.

Como se puede ver, a pesar del Covid, en 2020 hemos podido disfrutar de muchos y variados conciertos.

Pero hay un asunto que nos llama la atención y nos preocupa. Casi todos estos músicos o grupos ya tienen un recorrido y un nombre en el panorama musical. Parece que los promotores de conciertos no quieren arriesgar y apuestan por estos músicos ya reconocidos. Y los grupos nuevos tienen más dificultades que nunca para poder tocar en público. Echamos de menos esos conciertos a los que asistimos sin conocer al grupo que va a tocar y con ganas de sorprendernos. Pero de momento, estos nuevos grupos tendrán que esperar a que llegue su oportunidad.

A ver que nos depara el año 2021 en cuanto a conciertos.

Feliz año 2021

Ido Orioko Arraunetxen (2020-11-20)

 

Orioko Udalak eta kultur batzordeak jarraitzen dute euskarazko kultura bultzatzen, eta pasa den astean ibilbide luzea duen Mikel Urdangarin izan bazen Orion, atzokoan hasiberria den Ido entzuteko aukera izan genuen Arraunetxen. 19 urteko Aramaioarrak bere lehenengo diska abenduan kaleratzeko asmoa du, baino pausu sendoak ematen ari da Ido musikaren munduan.

Kontzertuan abesti propioak eta bertsioak tartekatu zituen, Berri txarraken katedral bat talde guztiarekin, Silvio  Rodriguezen Ojalá bakarka kitarrarekin eta Pink Floyden Wish you were here, bakarka pianoan. Aipatzekoa azken bertsio hontan Idok pianoan egindako lana, bere trebetasuna eta gustu ona azalduz.

Atzo oholtzan Idokin batera Joanes Ederra egon zen baxua eta kontrabaxuan, Andoni Garcia kitarran eta Karlos Arancegui baterian. Hirurak maila ona eman zuten, baino aipatzekoa da Karlosen lana. Oso maila altuko musikaria da, edozein estilo eta egoeretara egokitzen dakina, eta atzo ere demostratu zuen. Karlos oholtzan egotea beti da gozada bat entzulearentzat.

Ido oso gaztea da, formazio ona dauka, pianoa jotzen trebea da, ahots polita dauka, eta aurrera begira ibilbide oparoa izan dezake. Momentu batzutan Izaroren influentzia ikusten da eta normala da, baino Idok saiatu beharko luke bere espazio eta estilo propioa aurkitzen.

Eskerrak antolatzaileei atzokoan ere kontzertu eder batez gozatzeko aukera emateagatik.

Mikel Urdangarin Orioko Karela kiroldegian (2020-11-14)

 

Egungo egoera gogorra da denontzat, eta batez ere kulturarentzat. Musikariek entsaiatzeko zailtasunak dituzte. Disko berriak kaleratzen dituzte baino ezin dute kontzertu bira bat lotu eta ondorioz kontzertuak rodajerik gabe ematen dituzte. Kontzertu asko eta asko bertan behera gelditzen dira, edo taldearekin kontzertua eman ordez abeslariek bakarka abesten dute aurrekontuak aforoari egokitzeko. Baino Orioko Udalak, Mikel Urdangarinen kontzertuarekin aurrera egitea erabaki zuen zailtasun guztiei aurre eginaz (ordutegi aldaketak, aforo murritza, herrien arteko mugikortasun debekuak, ...). Txalotzekoa Orioko Udalaren jarrera.

Entzuleek ere gure egunerokotasunean jasan behar ditugu pandemiari lotutako berri txarrak, penak eta tristurak, eta kontzertuetaz gozatzea ihesbide bat da, bizitzak oparitzen dizkigun plazer txikiak.

Kultura beharrezkoa da.

Mikelek inperfekzioaz hitz egin zuen abestien arteko azalpenetan eta atzoko kontzertua ere inperfektua izan zen. Soinu teknikariak nahiko lan izan zuen instrumentu guztiak eta Mikelen ahotsa orekatzen, eta tarteka abestien letrak ulertzea ez zen erraza. Rafak ere ez zuen bere gau onena izan, pedalen konexioko kable bat arazoak ematen ari zen eta aldatu zioten kontzertu erdian, eta kitarraren pieza bat ere askatu zitzaion (zorionez teknikariaren laguntzarekin berehala konpondu zen arazoa). Baino inperfekzioak badu bere xarma, eta kontzertuaz gozatu genuen.

Eskerrak Mikelei eta talde guztiari. Eta baita Orioko Udalari ere. 

Hurrengo asterako beste kontzertu bat antolatu du Orioko Udalak, ostiralean azaroak 20, 19.00tan Ido abeslaria izango da Arraunetxen, eta berarekin oholtzan Andoni Garcia kitarran, Joanes Ederra kontrabaxuan eta Karlos Arancegui baterian izango dira. Beste aukera bat musikaz gozatzeko.

Bertan ikusiko gara.

Kultura segurua da.

Petti ren kontzertua Literaturian Zarautzen 2020-09-26

Atzokoan, Literaturia ekimenak antolatuta, Pettiren kontzertuaz gozatzeko aukera izan genuen Zarauzko Modelo aretoan. Egungo egoerak horrela behartuta, aforoa erdira murrizten da, baino atzokoan sarrera guztiak agortu ziren.

Uztailean Orioko arraunetxean Petti bakarka entzuteko aukera izan genuen, baino atzokoan formato ezberdina zen, eta kuriositatea genuen emaitza ikusteko. Pettikin batera oholtzan goi mailako musikariak izan ziren, Juantxo Zeberio tekletan, Alejandro Saul Martinez kubatarra biolontxeloarekin, Iñigo Telleria baxuan eta Ander Zulaika perkusioan. Eta abesti batzutan Maite Larbururen laguntza izan zuten ahotsekin.

Kontzertua berandu hasi zen arratsaldean Modelon beste saio bat izan zelako, eta ondorioz Pettiren taldeak denbora gutxi izan zuen montatu eta soinu frogak egiteko. Antolatzaileek horrelakoak kontuan izan behar dituzte saio ezberdinen ordutegiak finkatzeko orduan.

Kontzertua hasteko Zaldi emozionalak, Inozoak ispilu bila eta Diotenez abestu zituzten. Ondoren Maite Larburu agertu zen eta Helduentzako seaska kanta 1 abestu zuten.

Ondoren abestu zituzten Azken Aetzaren balada, Errurik gabeko abia eta Erramurik gabeko gauak. Aspaldiko abestientzat ere izan zen tartea, adibidez Hitzak dira.  

Kontzertuak aurrera egin ahala, Pettik kitarrarekin gero eta rockeroago jardun zuen. 

Bertsio bat egiteko nor aukeratu, Dylan edo Cohen?  Atzokoan Cohenen The partisanen bertsio bat egin zuten. 

Kontzertua aurrera zioan eta Ni naiz, Helduentzako seaska kanta 2+1, Xoria kantari abestu zituzten, eta azkenerako Amaiera utzi zuten. 

Propina bezala beste bi kanta abestu zituen Pettik, Zeure begia haien zizare eta Biharamuna. 

Musikari guztiek maila oso ona eman zuten. Lehenengo aldia zuen Ander Zulaikak Pettiren taldekide bezala, baino segurtasun haundia transmititzen du.  Kontzertu guztian zehar, Pettik ez zuen atzera begiratu behar izan, eta horrek esan nahi du bizkarrak ondo babestuta zituela. 

Orioko kontzertuan kantautore papera bete zuen Pettik, baino atzo talde guztiarekin formatua askoz rockeroagoa zen, eta horrek aukera eman zion Pettiri bere alde basatiagoa azaltzeko. Eta emaitza bikaina izan zen.

Pettik aipatu zuen bezala, KULTURA SEGURUA DA.

Eskerrak Literaturiako kideei horrelakoak antolatzeagatik.

Gonzalo Tejada y Mikel Andueza en Musikene

Interesante concierto el que ofrecieron ayer Gonzalo Tejada y Mikel Andueza en el auditorio de Musikene.

Tuve la oportunidad de ser alumno de los dos hace unos años en el Seminario de Jazz de Zarautz, y es una suerte volver a escucharlos juntos, en un formato muy poco habitual. Pude saludar a Gonzalo antes del concierto, y es normal que estuviera un poco nervioso, ya que el repertorio era poco habitual (no era una lista de estándares de jazz), y para complicar un poco más la cosa, utilizaron varios pedales de efectos (loops, ecos, …). 

Sabiendo que a la escuela se va a aprender (aunque en teoría los profesores son los que enseñan y los alumnos los que aprenden), da gusto ver que tanto Mikel como Gonzalo no se conforman con lo que aprendieron en su día, y siguen aprendiendo, evolucionando y probando cosas nuevas como demostraron ayer. 

La primera sorpresa es ver que en el repertorio había temas de autores clásicos como Bach, y otros de Stevie Wonder o Michael Jackson.

Comenzó el concierto Gonzalo sólo con el bajo eléctrico y grabando unos loops, interpretando la Suite nº 1 para cello de Bach.

Después se unió Mikel a Gonzalo en el escenario, para tocar dos variaciones de Goldberg, pero en una de ellas hicieron un salto de Bach a Miles Davis, incluyendo un homenaje al famoso disco “Kind of blue”.

Después interpretaron “Both sides now” de Joni Mitchell, “Man in the mirror” the Michael Jacskon, “Alice in wonderland” de Fain y Hilliard, y una version de “Superstition” de Stevie Wonder que segón comentó Gonzalo le traía recuerdos del verano que pasó en Francia cuando tenía solo 14 años. Entre estos temas Gonzalo tocó con el contrabajo un tema que suele tocar cuando está sólo en casa, y que se titula "En casa".

Gonzalo utilizó tanto el bajo eléctrico como el contrabajo, acompañado de loops en varios temas. Y Mikel tocó el saxo tenor, saxo soprano y saxo barítono, utilizando pedales de echo y wah-wah. Entre los asistentes había muchos alumnos de Musikene, y a la salida algunos estaban comentando que les sorprendió mucho escuchar a Mikel utilizando pedales de efectos. Pero son cosas de la música. Los artistas tienen que tratar de sorprender a los oyentes, y ayer Gonzalo y Mikel lo consiguieron.

Gracias a los dos por el interesante concierto que ofrecisteis ayer. Y seguir probando cosas nuevas. Nosotros seguiremos disfrutando de vuestros conciertos.

Adarretatik 2018

Aurten ospatu da lehenengo aldiz Zarautzen Adarretatik jaialdia, eta maila oso altua izan du egun guztietan. Antolatzaileen asmoa da hurrengo urteetan ere jaialdi hau ospatzea Zarautzen, eta ez da erraza izango aurten erakutsitako kontzertuen maila mantentzea.

Ostiral eguerdian, eta euria etsai bezala izanik, Sara Mansillaren kontzertua Merkatu Plazan barruan izan zen, Torre Luzeako parkean izan beharrean, instrumentuak eta musika ekipoak busti gabe mantentzeko asmoarekin.  Benetan interesgarria da Sarak eman duen saltoa azkenengo urtean. Oholtza gainean esperientzi asko irabazi du, eta segurtasuna transmititzen du. Horren eraskugarri da kontzertuko lehenengo abestia bere ahotsarekin bakarrik hastea, benetan erabaki ausarta. Nabarmena da nola kontrolatzen duen bere ahotsa.  Eta taldekideak ere fin aritu ziren.

Arratsaldean Rafa Ruedaren txanda izan zen musika plazan. Pena bat da jendeak duen joera kontzertu garaian hizketan egoteko, eta hori ekiditeko ekipoaren bolumena oso altu jarri behar izan zuten mahaitik, eta hala ere, batzuetan jendearen marmarra nabaria zen. Rafa Ruedak bere azkenengo diska aurkeztu zuen, “Hiri kristalezkoa”, eta kontzertua oso atsegina izan zen.

Gauen, malekoiaren amaieran DJ Tahira, Buffalo eta The Soul Jazz Orchestraren txanda izan zen.  Buffalo zuzenean ari zen bitartean izugarrizko zaparrada hasi zen haizearekin, eta euria oholtzaren barrura sartzen zenez, kontzertua eten zuten soinu ekipoa busti ez zedin. Zorionez, zaparrada amaitu ondoren, The Soul Jazz Orchestrak eman zuen bere kontzertua.

Larunbatean eguerdian, eta euri arrastorik gabe, Juan Vallsek abestu zuen Kale Nagusian, Torre Luzea ondoan, eta oraingoan ere jende mordoxka bildu zen. Juan ez da hitz askoko musikaria, eta faltan bota genuen abestien aurkezpenen bat, edo azalpen batzuk bera edo bere abestien inguruan. Hala ere, lortu zuen entzuleak pozik gelditzea.

Arratsaldean Mikel Urdangarinek eman zuen kontzertua musika plazan, eta ordua baino lehenago plaza gainezka zegoen. Haurrak eta helduak lurrean eserita, eta oraingoan bai esan behar da entzule gehienak ixilik egon zirela kontzertu garaian, eta horrek aukera askoz gehiago ematen ditu kontzertuaz gozatzeko. Talde osoarekin jardun zuen Mikelek, eta denak musikari oso onak dira, baino ikutu berezi bat ematen dio Mikaren biolinak. Entzuleek oso gustura amaitu zuten, eta antolatzaileen aurpegian ere irrifar haundi bat ikusten zen, hauek ere oso gustura.

Gauen malekoian DJ Budin, Elkano Browning Cream eta Akatz taldeak jardun ziren.  Gu helburu batekin gerturatu ginen malekoira, Mikel Azpirozen proiektua entzutera, eta bide batez jakin nahi genuen nolakoa den Jean Marie Ecayren ekarpena. Benetan kontzertu itzela izan zen. Mikel Azpirozek demostratu zuen  bere Hammondarekin edozer gauza egiteko gai dela, eta ohikoa ez den arren, abestu ere egin zuen kanta batzuetan.  Eta Jean Marie Ecayri buruz zer esan? “Los viejos rockeros nunca mueren”.  Batzuetan lotsati xamar jardun zuen Elkanoren abesti batzuetan, baino beste batzuetan ausartago ibili zen, eta batez ere berak konposatutako abesti batean, erakustaldia eman zuen bere kitarrarekin. Goi mailako kontzertua izan zen. Eta batek daki ea aurrerantzean zortea dugun eta Mikel Azpiroz eta Jean Marie Ecayek elkarlanean  beste proiekturen bat prestatzen duten. Guk animatuko genituzke elkarrekin lan egitera. Seguru emaitzak merezi duela.

Igande eguerdian, Giorgio Basmattiren Oso Fan proiektuaren txanda izan da. Oholtza eguzkitan zegoen, eta musikariek hori  sufritu dute. Entzuleak berriz itzalean jarrita, gozatu dute kontzertuaz, tartean Mikel Urdangarin bera ere bai. Giorgiok estilo pertsonala du, eta hori argi gelditu da gaurkoan. 

Eta jaialdia amaitzeko, malekoian Jimmy Bidaurretaren Gasteiz Big Band. Arratsalde bero eta eguzkitsu hontan, badute meritua oholtzaren gainean izan diren musikari guztiek. Gehienak txapel batekin buruan egin diote aurre eguzkiari, eta denen artean  lortu dute entzutera gerturatu den jende mordoak dantza pixkat egitea, edo gutxienez hankekin edo eskuekin erritmoa eramaten jardutea. Lan ederra egin du Jimmyk Big Band formatu honekin.

Makala eta Oier ere kontzertuan izan dira, eta konforme dira jaialdiak izandako mailarekin eta entzuleen erantzunarekin. Gauzak ondo egiten direnean, emaitza onak lortzen dira.

Zorionak Adarretatik jaialdi hau antolatzen ibili zareten guztioi, eta baita  ekimen honen babesleei (Zarauzko Udala, Katapulta Tour, Foru Aldundia, Kutxa Kultur fundazioa),   eta laguntzaileei ere.

Ea hurrengo urtean jaialdiak jarraipena duen. Bai guk eta bai beste kultura kontsumitzaile  askok ere eskertuko genuke.