jueves, 27 de julio de 2017

Asi vivimos el Jazzaldia 2017

Una vez que ha terminado el Jazzaldia 2017 y hemos asimilado todo lo allí vivido, vamos a hacer un resumen de nuestras experiencias.

Por problemas de agenda no pudimos estar durante los primeros días, por lo que nos perdimos varios conciertos de los que nos hubiera gustado disfrutar, como los de Pretenders, RS Faktor (proyecto del trompetista Rubén Salvador) y Elena Setién. Por suerte, todavía mantenemos el recuerdo del concierto que Elena dio en la sala club del Victoria Eugenia, pero ya nos apatece volver a escucharla.

El primer contacto con el jazzaldia fue una sorpresa muy agradable. Nos acercamos al escenario Coca Cola a escuchar a Quintessence, donde tocan los zarauztarras David Gorospe y Joannes Ederra, pero la sorpresa fue escuchar la voz de Maria Sedano, una voz espectacular, que se lució al cantar ella sola una versión del fado Lágrima.

Para terminar la noche fuimos al Victoria Eugenia al concierto de Atmospheres, proyecto de base noruega (Arve Henriksen, Jan Bang y Eivin Aarset) más el pianista armenio Tigram Hamasyan. Crearon unos ambientes sonoros muy suaves y agradables, pero en algunos momentos la labor de Jan Bang con los samplers eclipsaba demasiado la labor de los otros intérpretes.

A la mañana siguiente acudimos al Museo San Telmo para asistir al concierto de Chris Kase en homenaje a Dizzy Gillispie. El grupo estaba formado por profesores de Musikene, por lo que la técnica de los intérpretes es sobresaliente. El que más destacó fue Carlos Martín al trombón. Y los chaparrones que cayeron, que al ser un patio con una carpa, también se oían mucho.

A la tarde tocaba Herbie Hancock en el Kursaal, por lo que esta fue nuestra apuesta entre los músicos veteranos de este Jazzaldia.  En el programa del festival anunciaban a Terrace Martin como nueva estrella del saxo, pero la verdad es que se dedicó más a su tarea como productor, con muchos efectos electrónicos. Además de los teclados de Herbie, Terrace también tocaba el teclado, e incluso los solos de guitarra de Lionel Loueke sonaban a teclado, por lo que por momentos había exceso de teclados. También se abusó del uso de Vocoder, por lo que el resultado a ratos era bastante repetitivo. El que si se lució fue Vinnie Colaiuta a la batería, que hizo un trabajo extraordinario.

Lo que según el plan inicial se iba a terminar así, se alargó un poco más para asistir el último dia al concierto de Donny McCaslin en Alderdi Eder, ya que las críticas de su concierto en la Trini  eran estupendas. Menos mal que no nos perdimos este concierto, ya que fue brutal. Destacó la capacidad de Donny para combinar frases de notas largas y silencios, y otras frases de muchísimas notas y pocos silencios, pero siendo siempre muy expresivo. Y también se usó la electrónica y los pedales, pero sin abusar de ellos. Para nosotros este fue el concierto más redondo y completo al que asistimos en esta edición del Jazzaldia.

Como ha comentado Miguel Martin, la calidad de esta edición ha sido muy alta.

Zorionak Jazzaldia eta Eskerrik asko. El año que viene más y mejor.
  

sábado, 8 de julio de 2017

Napoka Iria azken kontzertua

Ibilbide luze baten ondoren, atzokoa izan zen Napoka Iria taldeak eman zuen azken kontzertua. Duela 12 urte hasi ziren Miren eta Ander elkarrekin abesten, eta orain dela pare bat urte atseden bat hartzea erabaki zuten. Alde batetik  "Arnasten ikasteko berriz" diskoa arrakastatsuaren ondorengo bira luzatu zen, eta bestetik telebistako Tumatxak saioa zela eta, ezagunak egin ziren musika munduan ibiltzen ez diren hainbat jenderentzat, eta horrek, gure ustez, bertigo pixkat sortu zien. Biek bazituzten beste proiektu batzuk esku artean, eta hortan ibili dira denbora hontan. Bi urteko atsedenaren ondoren, berriz elkartu ziren lokalean, eta hor erabaki zuten Napoka Iria taldearen ibilbideari amaiera ematea.  Baino idea on bat izan zuten, agurra bezala azken kontzertu bat antolatzea. Uztailak 7a zen eguna eta Eibarko Coliseo Antzokia aukeratutako tokia. Zale, lagun eta jarraitzaile asko bildu ginen bertan, eta sarrera guztiak agortu ziren. Kulturako jende asko bertaratu ziren, musikariak, idazleak, kazetariak, ...

Oholtzara azaldu zirenerako, minutu batzutako txalo zaparrada jaso zuen Napoka Iriak. Emozioak lehenengo unetik, eta baldintza horietan ez da erraza zure lana ondo egitea, batez ere ahotsa kontrolatzea, baino Mirenek oso ondo burutu zuen bere lana, eta demostratu zuen zein den bere puntu fuertea, bere ahotsa, hasieran hain gustoko zituen orru haiekin, baino  beti hain pertsonala eta erraza identifikatzeko.

Kontzertuak bi zati izan zituen. Lehenengo zatia 2006ko maketako abestiekin hasi zuten eta ondoren 2011ean kaleratutako Lehertarazi edifizioak diskoko kantuekin jarraitu zuten. Atsedenaldi txiki bat egon zen eta bertan ETB Kultura Transit programak azken kontzertu honi buruz prestatutako bideo bota zuten eta ondoren Napoka Iria taldeko ibilbide guztiko argazki eta bideo batzuk azaldu zituzten.
Bigarren zatian gonbidatuak igo ziren oholtzara, Mursego (zein egokia den violoncheloaren soinua Napoka Iriaren kantuentzat),  Joseba Lenoir, Felix Buff, Ibai, ... Guk faltan bota genuen Iban Urizar, baino agenda arazoak izango zituen. Tarteka entzuleek oihukatzen zuten "Aupa Ander" edo "Aupa Miren", baino atzokoan ere inork ez zuen "Vendo Opel Corsa" oihukatu.

Kontzertuaren amaiera gerturatzen ari zela, ikusita kontzertua oso ondo joan zela eta emozioak kontrolatzeko gai izan zirela, Ander eta Mirenek presioa gainetik kendu zuten, eta"Ezin baitut" abestiaren kriston bertsioa jo zuten. Eta azkena ere bikaina izan zen. Bi abesti hauetan gozatu zuten %100 Ander eta Mirenek.


Ander eta Mirenek ohi baino gehiago hitzegin zuten, batez ere eskerrak emateko bere ibilbide luzean izandako kontzertu antolatzaileei, beste taldeetako musikariei, lagunei, jarraitzaileei, ...

Eskerrikasko zuei, Napoka Iria. Plazer bat izan da zuen musika entzutea, zuen zuzenekoetan izatea, zuekin hitzegitea. Eskerrikasko Ander eta Miren. Zuen musika hor geldituko da, eta guk jarraituko dugu zuen abestiez gozatzen.

Eta hemendik aurrerako, zorterik haundiena biontzat. Badituzue zuen proiektuak eta  badakigu geldikan ez zaretela geldituko. Anderrek Anarikin jotzen jarraituko du, eta Jabier Muguruzarekin, eta Mirenek apustu bat dauka bere proiektu propioarekin, MICE, eta laister grabatzen hasiko da bere lehen lana (ea noiz dugun aukera proiektu hau zuzenean ikusteko).

Elkar ikusiko gara beste oholtza batean, beste talde batzukin, beste lagun batzukin, baino beti musikaren inguruan.