Donostin Garoako paperezko kontzertuak: GORKA URBIZU 2015-11-29

Goiz ederra atera zen atzo Donostian, eta maratoia egiten ari ziren hainbat ezagun animatu ondoren, Zabaleta kaleko Garoa liburudendara gerturatu ginen eguerdi partean, hitzordu interesgarri bat genuen eta Gorka Urbizu eta bere kitarrarekin. Jendaurrean bakarrik ez agertzeko, atzokoan Gorkak bere arreba Nerearen laguntza izan zuen teklatuetan. Entzuleen artean gazte asko bildu ziren, Berri Txarrak taldeko jarraitzaileak gehienak. Gu, aldiz,  ez gara Berri Txarraken oso jarraitzaileak izan, baino Gorkak beti demostratu duenez gaitasun haundia gauza oso ezberdinak egiteko, Peiremans edo Katamalo bezalakoak, beti egin diogu jarraipen bat bere lan eta proiektu berriei, ea noiz ustekabean harrapatuko.

Aurkezle bezala Ainhoa Urretabizkaia, Gazteako esatariak jardun zuen, baino galderekin hasi aurretik, Gorkak “Zerbait asmatuko dugu” abestu zuen, “Denbora da poligrafo bakarra” bere azken diskokoa.

Paperezko kontzertuetan ohitura da eskatzea abeslariari liburu bat gomendatzeko, eta kasu hontan Juan Rulforen “El llano en llamas” liburua  aukeratu zuen Gorkak.  Ondoren abestu zituen 2001 urteko “Eskuak” minikanta, bere azken diskoko “Hitzen oinarri ahula”, eta Katamaloren garaira salto egin zuen, 2008ra, Nereakin “Gurarika” eta “Betazalak eranztean” abestuz.

Gorkak adierazi zuen faltan botatzen duela Euskal Herrian musika kritikaririk ez izatea, eta komentatu zuen musikari asko ez dituela ikusten beste abeslari edo taldeen kontzertuetan entzule bezala, eta hori beharrezkoa eta aberasgarria dela musikari guztientzat.   

Abeslari bezala izan dituen erreferentziei  buruz galdetu zion Ainhoak, eta hiru kanta abestu zituen bere erreferentzi izandako talde batzuenak:  El Pasoko The Mars Volta taldearen erderazko abesti bat, The Weakerthans talde kanadiarraren  “Everything must go” eta Anariren 2000 urteko  “Bihotza galdu dut”.

2005 urtean Jaio.Musika.Hil diska argitaratu Berri Txarrak taldeak, musikara profesionalki dedikatuko zirela erabaki, eta egin zuten bira gogoratu zuen, gelditu gabe batetik bestera ibili zirenekoa, eta munduan bueltaka ibili ondoren etxean edo Lekunberrin zein ondo egoten den gogorarazteko, Peiremans taldearen “Send Flowers” abestu zuen.

Azken diska hirukoitza izanik eta hiru produktore ezberdinekin landuak, galdetu zitzaion Gorkari ea zenbateko pisua duen produktoreak  azken emaitzan, eta esan zuen Bill Stevensonek  ez zuela apenas aldaketarik egin taldeak zeraman materialean,  Ross Robinsonek aldiz, burua irekia eramateko  eta pedalekin eta jolasteko eskatu zien, eta Ricky Falknerek, berriz, oso eragin haundia izan du  bere diskan,  eta hau nabarmena da, zeren hau da nolabait esateko Berri Txarraken disko ezberdinena.

Eta amaitzeko, 2011ko Haria diskoko “Iraila” kanta abestu zuen. 

Gorkaren agenda nahiko beteta egoten da eta  ez dira aukera asko izaten atzokoak bezalakoak, Gorka bakarkoan ikusi, entzun eta disfrutatzeko, eta nahiz eta jakin jende asko sarrerarik gabe gelditu zela, atzo Garoan bildu ginen zortedunak  aparteko goiza pasa genuen.

Paperezko kontzertuak: Joseba Lenoir 2015-11-08

Atzokoan Garoa liburudendak antolatuta Paperezko Kontzertuen beste ekitaldi bat ospatu zen Zarautzen, Joseba Lenoir kitarra jolearekin.

Saioaren aurkezle bezala Leire Palacios ibili zen, Berrian idazten duen kazetaria. Josebak aipatutako liburua, Jack Kerouac-en "On the road" izan zen.

Egindako galderei erantzunez, Josebak komentatu zuen musikaz bizitzea posible dela, baino oso gogorra dela, bai fisikoki, baino batez ere psikologikoki, eta musika ezin dela 8 orduko lanbide bat bezala hartu, musikak korapilatzen zaituelako eta 24 orduko lan bat dela, eta horrek suposatzen duela beste gauza asko albo batean utzi beharra. Bestetik, komentatu zuen bizirik sentitzeko beti aldatzeko eta gauza berriak egiteko beharra daukala, eta bestela aspertu edo agobiatzen hasten dela. Horrek eramaten du musika formatu ezberdinetan praktikatzera, bakarkakotik taldeko lanera pasatzea, eta berak zioen bezala, Garoatik jasotako gonbidapenak asko poztu zuen, zerbait berria prestatzera behartzen zuelako. Eta une oro oso prestu eta gertuko agertu zen.

Josebak bi kitarra akustiko erabili zituen, eta txorkatilean karakola edo haziekin egindako tira bat perkusioko instrumentu bezala. Eta bere laguntzaile izan zen Lutxo Neirak, aldiz, kontrabaxua, baxu akustikoa, Elka X-50 organu bat, eta xilofono bikoitz bat erabili zituen. Beraz, instrumentu elektriko bakarra, organoa, eta ez zen egon ez kitarra elektrikorik ezta ere efekturik edo pedalik. Play-lista osatzeko batetik Tenpesta diskoko abesti batzuk abestu zituen, esaterako Erraietatik Erran eta Itsu eta Biluzi, eta bestetik, proiektuan duen disko berrian grabatuko dituen beste batzuk, Friscora bidean eta Ezekiel adibidez. Eta amaitzeko, propina bezala, azkenengo paperezko kontzertuan Garoan izan zen Xabier Montoiaren Izorra Hadi abestia. Ez da erraza rockero bat liburutegi bateko eremura egokitzea, baino Joseba oso ondo moldatu zen, eta prestatutako moldaketak ere oso egokiak izan ziren.

Beste behin ere, goiz atsegina pasa genuen Garoara hurbildu ginenok.

Lou Topet Modelo aretoan 2015-11-06

Ostiralean Lou Topet taldeak bere bigarren diska, Abesti bat gutxiago diska-liburua, aurkeztu zuen Zarauzko Modelo Aretoan. Lehenengo diskarekin arrakasta haundia lortu ondoren, eta bertigo pixkat ere bai, hain denbora gutxian hainbesteko kritika onak jaso izanagatik, tartetxo bat hartu dute bigarrengo disko hau prestatzeko. Oier Aranzabal eta Harkaitz Cano-ren arteko joku bat izan da abesti hauen hitzen itzulpena, eta honen ondorioz disko bat argitaratu beharrean disko-liburu bat izan da emaitza, Harkaitzen testu labur batzurekin hizkuntzak eta itzulpena gaitzat harturik.

Hasteko disko-liburuaren aurkezpen bat egin zuten Oier, Harkaitz eta Gari Berasaluzek. Eta ondoren, motorrak berotzeko, diskoan parte hartu duen Giorgio Basmattik bere OSO FAN proiektuakin abesti batzuk abestu zituen, Oriol Flores bateri jotzailearekin. Entretenigarria izan zen, baino batzuetan bazirudien Oriolen erritmoa ez zela Giorgioren ahotsaren beharretara egokitzen. Giorgio saiatu zen entzuleak animatzen, tartean txiste batzuk ere eginez tren txu-txuari buruz adibidez, baino jendea Lou Topet entzuteko desiatzen zegoen.

Iritxi zen Lou Topet-en txanda, eta demostratu zuten taldearen eboluzioan beste pausu haundi bat eman dutela aurrerantz. Alde batetik kitarrajolea aldatu dute, Unairen tokia orain Rafa Ruedak betetzen duelarik, eta soinuen aukerak asko zabaltzen dira Rafakin distortzioak eta saturazioak erabiliz. Eta bestetik, aparteko gonbidatu bat izan zen taula gainean, Joserra Senperena teklatuak eta Hammond organoa jotzen. osagai hauekin, eta hasieratik datozen partaideek irabazi duten esperientziarekin,  lortu duten emaitza oso maila altukoa da.

Modelo Aretoa ez da askotan betetzen, baina ostirala egun horietako bat izan zen. Eta entzuleen artean, kontzertuetan ikusten ez diren aurpegi asko, batzuk Garoa liburudenda eta literaturan ingurukoak. Hori ere lortzen du Lou Topet taldeak, eta eskertzekoa da.

Kontzertuan diska berriko abesti guztiak abestu zituzten, eta lehenengo diskoko hiru abesti ere bai. Eta oholtzan gainean ere izan ziren Unai Martinez orain arteko kitarrajolea, eta Ainara Lozano eta Giorgio Basmatti ahotsetan. Soinu aldetik oso ondo entzuten zen, naiz eta une batzuetan abestien letrak ulertzea zail samarra egiten zen.

Giro bikaina egon zen, eta entzuleak oso gustora irten ginen, eta taldekoak ere kontentu ziren amaieran.

Nahiko argazki eta bideo kamara egon ziren, eta suposatzen dut aprobtxatuko dutela ekitaldiaren bideo txukun bat egiteko.

Esan bezala, beste pausu haundi bat eman du Lou Topetek lan honekin, eta ematen dituzten hurrengo pausoak ere horrelako haundiak badira, aukera asko dituzte urrutira irixteko.

Ezra Furman (31-10-2015)

Interesante propuesta la que presentaba Gaztemaniak el viernes en el Modelo de Zarautz: los donostiarras Albert Cavalier como teloneros, y Ezra Furman como cabeza de cartel, haciendo una parada entre nosotros en su ocupadísima gira, en la que solo en el mes de octubre ha tenido 18 bolos y que le han hecho recorrer  Montreal, Quebec, New York, Dublin, Londres, Berlin, Paris, … Y Zarautz.

Para comenzar la noche, Albert Cavalier intentaron que la gente se pusiera de pie para bailar con su música, pero sólo lo consiguieron en parte. Estaba claro que la mayoría de los asistentes se estaban reservando para bailar con Ezra. A pesar de todo, Albert Cavalier se mostraron descarados y disfrutaron de su oportunidad para interpretar unas canciones en inglés, con aire fresco, intercambiandose el bajo entre ellos ya que a todos les gusta más tocar la guitarra.  

Y por fin llegó el momento de Ezra Furman, y se notó, porque enseguida la gente se puso de pie y se acercó a las primeras filas. Ezra Furman and The Boyfriends tienen un directo muy bien trabajado en el que se nota la acumulación de bolos.  Y Ezra, ejerce de buen frontman, y tiene la capacidad de atraer todas las miradas del público. The Boyfriens forman una muy buena banda, con Jorgen Jorgensen al bajo, Sam Durkes a la bateria, Ben Joseph a la guitarra y teclado, y sobre todo Tim Sandusky,  que ha sido el productor del último disco Perpetual Motion People, y que con su saxo tenor le da un toque muy especial a las canciones. 

A lo largo del concierto fueron interpretando canciones sobre todo de sus dos últimos ábumes, Days of the dog de 2013 (My Zero, I Wanna destroy myself, And maybe God is a train, At the bottom of the ocean, Cherry Laud, Tell them all to go to hell) y Perpetual Motion People de 2015(Body was made?, Ordinary life, Restless year, …). En mitad del concierto Ezra dio descanso a parte del grupo, e interpretó a duo con el teclado la canción DOWN, del album Year of no returning, una canción muy intimista que habla sobre la depresión y la desesperanza.

Y para terminar, como propina, volvió a interpretar dos canciones en solitario, solo con su voz y su guitarra, muy emotivas,  Lives to fly y Wild feeling (esta es del año 2008), e invitó a todos los asistentes a acompañarle a la playa, dondo prometió que interpretaría más canciones.