Cabezafuego - Paperezkoak Garoan 17-12-2016

Hoy en los conciertos de papel de Garoa hemos tenido la oportunidad de pasar un buen rato con Iñigo Garcés, Cabezafuego y su música. Presentando el acto ha estado Leire Palacios, y entre los dos ha habido una continua pelea por dejar al otro en fuera de juego. Iñigo parecía que tenía más ganas de hablar y contar batallitas que de tocar música, y en alguna ocasión la conversación se ha desviado mucho de la pregunta planteada, teniendo que hacer una interrupción para volver a escuchar una canción.

Cabezafuego se ha presentado con una guitarra eléctrica, y el repertorio preparado con las canciones pregrabadas, lo que le ha supuesto un gran trabajo previo. Iñigo ha interpretado varias canciones del primer disco, "Camina conmigo", como Resaca de un bohemio, Pachuca, De niña a mujer y Cruces de hierro. Y también ha interpretado varios temas del que va a ser su nuevo disco "Somos droga", que se presentará en breve, y que se publicará más tarde en formato vinilo-tebeo con la colaboración de varios dibujantes gráficos de primer nivel. Este disco se ha grabado con el productor Daniel Ulecia, de El columpio Asesino.

Cabezafuego ha comentado que se está quitando de ser cínico, pero parece que esa afirmación  tampoco iba en serio.

El concierto ha terminado con Iñigo bailando subido encima de una silla, emulando a Demis Roussos, a quien Iñigo imitó en un festival del colegio a la tierna edad de 11 años. Pero como ha comentado, su padre odiaba la música, en su casa no había discos, y sin embargo a él le apuntaron a clases de solfeo con 6 años.

Aunque profesionalmente se dedica a la serigrafía, es un músico aficionado con una larga trayectoria en distintos grupos, entre ellos Bizardunak y Athom Rumba, grupo este que va a dejar en breve, aunque no descarta seguir haciendo colaboraciones con ellos, porque lo que a él le gusta es mover el cucu.

Entretenida mañana la que hemos disfrutado los que nos hemos reunido en Garoa.

Y con este concierto se termina la programación de los conciertos de papel de este trimestre, aunque sabemos que nuestros amigos de Garoa ya están trabajando para cerrar el cartel del siguiente trimestre.

Howe Gelb - Modelo aretoa 26-11-2016

El sábado pudimos asistir a un nuevo concierto organizado por Gaztemaniak, que presentaba al grupo local Grupo Maré Baixa y al norteamericano Howe Gelb en formato piano trio.

Antes de nada, hay que comentar que es un poco contradictorio que Gaztemaniak organice este tipo de conciertos, especialmente dirigidos a gente joven, ya que muchos de los asistentes suelen ser jovenes pero de edad avanzada. Pero no nos vamos a quejar, ya que en estos conciertos tenemos oportunidad de escuchar a grupos que no tienen sitio en el circuito comercial.

Comenzó la noche con Grupo Maré Baixa, con el guitarrista Martin Asarian como lider del proyecto, y que estuvo acompañado por Mikel Makala al bajo, voz y samplers, y Denis Barzaga a la percusión, sobre todo las congas. Era el concierto de presentación de este grupo, y se notaba sobre todo el nerviosismo en Martin, que era el frontman. El repertorio mezcla la bossa nova con la electrónica, siendo todas las letras en portugués, y pudimos disfrutar de un concierto de media hora en el que presentaron las canciones del EP publicado recientemente.

Después subió al escenario Howe Gelb, que tocó la guitarra pero sobre todo un gran piano de cola, y al que acompañaron el danés Thoger Lund al bajo y Andrew Collberg a la batería. El concierto se enmarca dentro de la gira de presentación de su nuevo album, Future Standards, y gran parte del concierto lo dedicó a interpretar las canciones de este album. Sobre el escenario destacaban los enormes anillos que llevaba Howe, y su elegante sombrero blanco.Howe se dedicó a cantar sin incluir apenas comentarios entre canción y canción. Solo presentó a sus acompañantes en una pausa, y ya al final, antes de las propinas, preguntó si alguien quería hacer alguna pregunta, o si el público prefería que la propina la interpretase con guitarra o piano. Alguien del publico dijo que los dos, por lo que en la propina llegó a tocar la guitarra, y con el mástil de la guitarra tocaba algunas notas del piano.

Si hay algo que destaca en Howe, es su voz, grave pero aterciopelada, muy agradable para escuchar, ya que hay veces que parece que está susurrando la letra de la canción.

Y una vez más, los programadores de Gaztemaniak han demostrado que cualquiera que asista a sus conciertos no va a salir defraudado, ya que la calidad del artista está garantizada. Seguiremos disfrutando de estos regalos.

Elena Setien - Sala Club de Victoria Eugenia - 16 de noviembre de 2016

Con todas las entradas agotadas y creando mucha expectación, ayer presentó Elena Setién su nuevo disco “Dreaming of earthly things” en la Sala Club del Victoria Eugenia, una sala muy adecuada para conciertos como el de ayer.

Muchas caras conocidas entre el público, aficionados habituales de conciertos, periodistas y cantantes como Rafael Berrio, Giogio Basmatti y Jabier Muguruza. Y todos con la esperanza de que podíamos disfrutar de una experiencia maravillosa, y así fue efectivamente.

En el escenario, Elena Setién, de vuelta en Donosti después de una larga temporada en Dinamarca, que fue cambiando entre el piano de cola y un teclado Nord Electro 4D, y con los micrófonos ajustados con mucha reverberación, lo que le da un toque especial a su voz . En la batería estuvo Karlos Aranzegi, que volvió a demostrar que además de la técnica que él controla, tiene un gusto exquisito a la hora de seleccionar qué tocar en cada momento. Y en el otro teclado,  Mikel Azpiroz, que ha sido el productor del disco de Elena, y que ayer se encargó por una parte de la linea de bajos, y por otra parte acompañó con mucha suavidad a Elena, sin quitarle nunca el protagonismo.

Aunque al principio la responsabilidad le provocó a Elena algunos nervios, enseguida se dio cuenta de que el público estaba entregado, y pudo disfrutar ella también del concierto. 

Elena demostró ayer que tiene una gran capacidad para transmitir lo que está contando, esas historias, a veces basadas en sueños, a veces en personajes reales, casi siempre con la naturaleza como fondo, e incluso en algunas historias que parece que estás recordando cuentos de la infancia. Y la verdad es que entre las letras y la música te absorben, hacen que sientas que formas parte de la historia. Y eso es lo mejor de la música, esa conexión entre el músico y el público.

Por señalar algún punto que no nos gustó demasiado, tenemos que comentar que en alguna canción las notas del teclado Nord de Elena se amontonaban debido a la intensidad de los efectos utilizados y al pedal del piano, y producían una saturación que  para nuestro gusto en algunos momentos nos pareció excesiva, o por lo menos no se podían diferenciar las notas que estaba tocando.

Y al salir del concierto, el pensamiento que nos pasó por la cabeza fue: “Qué suerte tenemos de que Elena haya vuelto a vivir a Donosti, porque así tendremos muchas más ocasiones de escucharla en directo”.   Y nos encantará seguir escuchando cómo cuenta y cómo canta esas historias, y nos dará igual que las historias estén en inglés, en castellano o en euskera, idioma que dijo que estaba aprendiendo.  

Asteburuko kontzertuak: Jurgi Ekiza, Doctor Deseo eta Liher

Aste bukaeran kontzertuen eskaintza oso zabala izan da inguruan, BIME festibala Bilbon, Jazpana Beasainen, Depedro eta MobyDick Azpeitiko San Agustinen, …  Eta guk ere aprobetxatu dugu kontzertu batzuetaz gozatzeko.

Hasteko, Garoa Liburudendan Paperezko kontzertuetako beste denboraldi berri bat estreinatu zuten, Jurgi Ekizarekin, eta berritasun moduan egun aldaketarekin. Orain arte Zarauzko Garoan igande goizetan izaten ziren kontzertuak, eta aurtengoan aldiz larunbat  eguerdian izango dira.   Eta lehenengo saiorako Jurgi Ekiza izan zen gonbidatua, Willis Drummond taldeko abeslaria, bere kitarra akustiko, pedal eta loop stationarekin bakarkako bere lana taularatzen. Aurkezlea Leire Palacios izan zen, eta ostiralean ere saio berdina egin zutenez Donostiako Garoan, momentu batzuetan bazirudien aurkezleak eta abeslariak bezperako saioarekin jarraitzen zutela naiz eta eguna, tokia eta entzuleak ezberdinak izan.  

Jurgi Ekizak ahots berezia duela erakutsi zuen, eta falseteekin jolasten momentu interesgarriak utzi zituen. Diska Bonberenean grabatu du Txapekin, eta grabazioan asko ikasi duela esan zuen. Bere diskako laupabost kanta abestu zituen, Willisen lehenengo diskako beste kantu bat, Laboari omenladitxo bat ere egin zion, eta liburu denda batean zenez kontzertua, Jose De La Serna poeta mexikarrak berak irakurritako poesia batekin ere egin zuen kantu bat.

Larunbat gauen, aldiz, Hotz Zarautzek errefuxiatuen alde antolatutako Ttantaka jaialdiaren barruan, Doctor Deseo azpalditik ezagutzen dugun taldearen kontzertuan izan ginen. Hotz haundia egiten zuen ikastolako pistan, baino jendea gogotsu zegoen Doctor Deseo entzuteko. Zer esan talde bilbotarrari buruz. Urteak pasatzen dira, taldekide batzuk aldatzen dira, baino hor jarraitzen dute Josik baxuan eta batez ere Francisek, showman bat dela demostratuz, bere ahots ezaguterrezarekin.   Batez ere aspaldiko kantak abestu zituzten, naiz eta abesti hauetan  moldaketa batzuk egin eboluzio bat justifikatzeko. Aldiz, arraroa egin zitzaigun, urrian bertan Kilometroak jairako kontzertu osoa euskaraz prestatu ondoren, Zarautzen kantu bakar bat   abestea euskaraz. Dena den, entzuleek oso gustora amaitu zuten kontzertuarekin.

Igande arratsaldean, berriz, Donostiko bidea hartu genuen. Donostia 2016k antolatutako Bidea ekimenaren amaiera aprobetxatuz, jai bat antolatu zuten Boulevardean, eta bertan hiru kontzertu izan ziren, tartean Liher taldearena.  Lide Hernandoren bakarko maketa ezagutzen genuen, eta bere ahotsak txundituta utzi gintuen. Orain diska atera du rock taldeko formatuan. Normalean bakarka ibiltzen diren abeslariek, talde bat osatzerakoan talde suabe bat antolatzen dute, baino Liherren kasuan taldea oso kañeroa da. Iñigo Etxarrik jotzen du kitarra eta Joshka Natkek baxua. Baterian aldaketak izango ditu taldeak, eta aldaketa hauek finkatu bitartean Ander Zulaika bateriajole zarauztarra izan zen atzo Liher taldearekin, berak duen trebetasuna azaltzen musika estilo ezberdinetara egokitzeko (Lou Topet, Tik Tara, Makala Jazz Funk Band, Bluestock, Zarauzko Musika Banda, …).  

 Ikusteko zegoen nola moldatuko zen Lide, edo ea taldearen musika indartsuak Lideren ahotsa zerbait tapatuko zuen. Baino ez zen horrela gertatu. Atzo Lidek demostratu zuen baduela ahotsa talde osoaren gainetik nabarmentzeko. Bere ahotsa oso argia da, oso ondo ahozkatzen du, kriston potentzia dauka, eta nota guztiak oso ondo afinatzen ditu.   Badu aukera ibilbide luze eta oparo bat izateko, bai bakarka edo bai taldean. Orain arte hartu dituen erabakiak bide honetik eraman dute, eta diskaren aurkezpen biran ere nahiko kontzertu badituzte lotuta. Ea aurrerantzean ere erabaki zuzenak hartzen dituen eta zorte pixkat duen, hori ere lagungarria izaten da eta.

Mikel Azpiroz Victoria Eugenian (2016-06-18)

Atzo Victoria Eugeniako Club aretoan Mikel Azpiroz izan zen "ZURI" diskoa aurkezten. Aretoa entzulez gainezka, eta entzuleen artean hainbat musikari ezagun, Joserra Senperena, Hasier Oleaga, Karlos Arancegui, Diego Vasallo, ...

"Gaua" diskaren aurkezpenean egin zuen bezala, atzokoan ere Mikelek jo beharreko abesti guztiak jarraian joko zituela adierazi zuen, eta horrela tartekatzen joan zen "Gaua" eta "Zuri" diskoko abestiak, ordubete inguruko saio intimista eta interesgarria proposatuz. Nabarmentzekoa da entzuleen jarrera, zeren naiz eta atsedenik ez izan abestien artean, ia kontzertuaren amaierararte ez zen arnasketaren soinurik ere entzuten aretoan.

 Eta zer esan aretoari buruz? Badirudi areto hau diseinatu zutenean atzokoa bezalako kontzertuak emateko pentsatu zela, zeren atzokoan Mikelen pianoa, aretoa eta entzuleen artean koordinazio perfektua sortu zen, une magiko bat. Etxean eroso jarri eta diska entzutea ederra da, baino atzokoak abantaila haundi bat zuen, Mikelen eskuak eta hankak mugimenduan ikusteko aukera.

Kontzertu amaieran txalo zaparrada jaso zuen Mikelek, eta amaitzeko "Zuri" diskako azkenengo hiru abestiak jo zituen.

Rockumentalak - emakumeen gaua

Atzo izan zen aurtengo Rockumentalak ekimenaren azken saioa, eta proposamen berezi bat prestatu zuten antolatzaileek, emakumeen gaua, emakume abeslariei buruzko bi dokumentalekin, Elena Lopez Aguirre aurkezlearekin eta amaitzeko Amaia Gabilondo abeslari zarauztarrarekin.

 Naiz eta kalitate aldetik oso proposamen erakargarria izan, bazuen bere arriskua, zeren oso tarte txikia gelditzen zen bi dokumentalen artean zerbait afaldu edo jateko, eta Modelo aretoko eserlekuak ere ez dira oso egokiak edo komodoak hainbeste denbora bertan pasatzeko. Hala ere, aretoa ia bete egin zen, demostratuz Rockumentalak ekimenak baduela ikusle eta entzuleak erakartzeko gaitasuna, alde batetik saio guztietara hurbildu diren jarraitzaile finkoak, eta baita eskaintzaren arabera saio bat edo bestera apuntatzen direnak ere.

Atzo aurkeztutako bi dokumentalak Nina Simone eta Janis Joplineri buruzkoak izan ziren. Badago aldea bi abeslarien artean, batek oso ibilbide luze eta oparoa izan zuelako, eta besteak berriz oso bizitza motza. Janisen kasuan nabarmena da oholtzaren gainean nolako pertsonalitatea eta indarra erakusten zuen, eta aldiz, oholtzatik jeitsitakoan nolako arazoak  zituen harremanak mantentzeko.  

Eta amaitzeko, oso sorpresa interesgarria izan genuen. Atzokoan Amaia Gabilondo zarauztarrak jardun zuen kantuan, Antxon Sarasuak lagunduta teklatuetan. Amaia ezagutzen dugu "Pottors et klito" taldetik, baino punk musikari lotutako abeslaria izan da. Atzokoan berriz, beste registro bat landu zuen, soul edo antzekoa, eta oso ondo defendatu zen. Amy Winhouse, Cher, Adele, Aretha Franklin eta antzekoen abestien bertsioak kantatu zituen eta erakutsi zuen oso ahots potentea daukala, eta naiz eta ikusi teknika asko ez duela landu, esan daiteke aukera ona daukala bide hau jarraitu eta emaitza politak jasotzeko. Gainera ahotsarekin oso "giro" politak egiten ditu, eta atsegina da entzuteko.

Eta honela amaitu zen aurtengo Rockumentalak. Antolatzaileek badute motiboa gustora egoteko, saioen maila oso altua izan delako, eta ikusle-entzule kopurua ere haundia. Zorionak eta jarraitu horrela! Ea hurrengo urterako zer prestatzen dezuten.

Rockumentalak: Gorka Urbizu

Aurtengo Rockumentalak ostegunean hasi zen Mark Laneganen kontzertu bereziarekin, baino ostiralean izan zen bere ohiko formatuko lehenengo saioa, hau da dokumentala + kontzertua. Eta kasu honetan Gorka Urbizu izan zen gonbidatua, 2007an egindako "Zertarako amestu" dokumentala aurkezten, hiru urte iraun zuen Jaio.Musika.Hil diskaren biran grabatutakoa. Bertan azaltzen da Berri Txarrak laukote izatetik hirukora nola pasatzen den, eta afizionatu izatetik profesionaltasunera jauzia egitekoa apustua nola hartzen duten. Biran emandako kontzertuetako zati oso txiki batzuk azaltzen dira, baino garrantzi gehiago ematen zaio disko grabaketaren prozesuari, bidaiei, taldekideen arteko harremanei ...

Dokumentala amaitu ondoren, Gorkaren txanda izan zen akustikoan aritzeko. Tarteka atzera begiratzen zuen ea oholtzan beste taldekiderik bazuen, baino ez, oraingoan bakarkako saioa zen. Antolatzaileek sei edo zazpi abesti prestatzeko eskatu omen zioten, baino entzuleek gehiago nahi eta hamar kanta abestu zituen. Hasteko "Oreka", "Eskuak", "Zerbait asmatuko dugu" eta Denbora da poligrafo bakarra 3. diskoko "Hitzen oinarri ahula" abestu zituen. Eta ondoren Peiremans taldearen "Radio Maria". Esan behar da entzuleek letra gehienak bazekizkitela, eta une askotan abestu ere egiten zutela. Jarraitzeko Haria diskoko "Soilik agur" eta Katamalo taldearen "Betazalak" abestu zituen.

Abestien artean, anekdotak eta kuriositate batzuk komentatu zituen, adibidez nola Bill Stevenson produktoreak, punk talde askorekin lan egindakoak, grabaketa estudioan zeuzkan kitarra guztietan ez desafinatzeko gailu bat zuela instalatuta, eta ez omen zion bending egiten uzten Gorkari. Bide batez, Gorkak izandako influentziak ere haitatu zituen, eta horien artean David Bazan, Pedro The Lion taldeko kitarrajolea, eta talde honen abesti baten bertsioa jo zuen.

Amaitzeko Maravillas abestu zuen, eta kontzertua "Lemak Aingurak" abestiarekin  amaitu zuen.

Esan behar da ostiralean ere Modelo aretoan sarrera guztiak agortu zirela. Oraingoz bi saioetan Sold Out. Ea Rockumentalakeko hurrengo saioek ere horrelako arrakasta izaten duten.

Mark Lanegan - Rockumentalak 2016

Atzokoan hasi zen 2016ko Rockumentalak ekimena, eta oso indartsu hasi zen gainera.

Hasteko Ane Arruti, Arrutiko Intxaurraken txanda izan zen, eta bere proiektua aurkezteko parada izan zuen. 2012an grabatu zuen bere maketa bakarra eta nahiz eta azkenaldian denbora gehiegirik ez dedikatu musikari, baditu abesti berri batzuk konposatuta. Eta atzokoan gainera, lehenengo aldiz, looper eta pedal batzuk ere erabili zituen. Aukera ondo aprobetxatu zuela esan dezakegu.

Oso tarte txiki baten ondoren Duke Garwood igo zen oholtzara. Duke-k gero Mark Laneganekin jo behar zuen, baino Marken kontzerturako giroa prestatzeko asmoarekin, ordu erdiko saiotxo bat egin zuen, bere kitarra eta ahotsarekin. Oso lan txukuna egin zuen, baino pena bat da musikariari errespetu gehiago azaldu beharrean, jendea nola ibili zen aretotik sartu eta atera, eta baita aretoaren barruan ondokoarekin hizketan, bide batez beste entzuleei enbarazu eginez. Taberna batean horrelakoak gertatzea arruntagoa da, baino areto batean sarrera ordaindu eta horrelakoak gertatzea, ulertezina da.

Eta azkenean, iritxi zen entzule gehienak zain zeuden unea, Mark Laneganen kontzertuarena. Mark tipo gogorra da eta oso hitz gutxikoa, baino adierazi behar duena oso ondo transmititzen du musikaren bitartez. Oso pertsonala da bere ahots latza, eta atzokoan erakutsi zuen zer gutxi behar duten artista haundiek  abesti onak egiteko. Atzokoan talde formatu berezia ekarri zuen, baxua (Frederick Jacques) eta bi kitarrekin (Duke Garwood eta Jeff Fielde), eta oso lan txukuna egin zuten denek. Soinu teknikariak ere oso lan ona egin zuen eta oso ondo entzuten ziren instrumentu eta ahotsaren matiz guztiak. Ordubeteko saioa eskeini zuten, eta ondoren propina bezala beste bi abesti jo zituzten. Eta zerbait nabarmentzekotan, azkenengo abestia izan zen kontzertuko momentu bikainena. Mark eta Jeff bakarrik jardun ziren, eta  Jeffek kitarrarekin bere maisutasuna erakutsi zuen. Abesti hau entzuteagatik bakarrik pena merezi zuen atzoko kontzertura gerturatzeak.


Aurtengo programazioa ikusita, badirudi maila oso altutik  hasi eta zerbait jeisten joan daitekela, baino balorazioak amaieran egin beharko dituzte antolatzaileek. Ea maila mantentzeko gai diren ekitaldi guztietan, eta ea lortzen duten entzuleak erakartzea Modelo Aretoa atzo bezala beteta egon dadin saio guztietan.

Literaturia

Aste bukaera hontan Literaturia ospatu da Zarautzen, eta gu izandako saioetara behintzat, ikusle eta entzule mordoa gerturatu dira.

Tamalez ostiralean ezin izan genuen Amorantek parte hartzen zuen saiora gerturatu, eta aurtengo lehenengo kontaktua Literaturiarekin larunbat goizean izan zen, Itu Bandak eta Kaluse taldeak aurkeztu zuten "Isabel Iturberen bizitza eta heriotza" lanaren estreinaldian. Urduritasuna nabaria zen hasieran, baino lan oso txukuna eta interesgarria aurkeztu zuten musika, hitzak eta irudiak tartekatuz.
Gure ustez azkenengo abestiak indarra kentzen dio hitzei eta egokiagoa litzateke azken abesti hau kendu eta antzezlana amaitzea azkenengo esaldiarekin, baino hau gure iritzi pertsonala da.

Igande arratsaldean, ezaguna dugun Joseba Irazokiren txanda izan zen, oraingoan Beñat Axiariren laguntzarekin. Aukera izan genuen abesti tradizionalen bertsioak entzuteko, Billie Holidayk abesten zuen "Strange fruit" edo "I'll be waiting" bezalakoak, Itxaro Bordaren poema bat ere entzun genuen, Josebaren hainbat kantu (Inuxente bortxatua , Bisita, Udaberriko eguzki, ...) etabar. Hau guztia Beñaten perkusioa eta bere ahots finaren jokuekin lagunduta (baita tronpetaren sordina ere imitatzera ausartu zen). Esan daiteke Josebak aurkitu duela bere neurriko laguna inprobisazioarekin jolasteko, Beñat.

Pena batekin gelditu ginen kontzertura gerturatutakoak, eta izan zen propinarik ez zutela jo. Entzuleak gogoarekin gelditu ginen gehiago entzuteko, baino Joseba eta Beñat ez ziren oholtzara itzuli beste pixkat inprobisatzen jarraitzeko.

Ikusiko dugu Literaturiako antolatzaileek zer balorazio egiten duten, baino badirudi aurtengoa ere arrakastatsua izan dela.

Mikel Urdangarin Zarauzko Garoan (2016-05-15)

Atzokoan ikasturte hontako azkenengo Paperezko kontzertuaz gozatzeko aukera izan genuen Zarauzko Garoa liburudendara hurbildu ginenok. Entzuleen artean aurpegi berri asko, eta tartean neska gazte koadrillak ere bai.

Hasierako urduritasunak gainetik kentzeko, Mikelek askotan aukeratzen duen bezala, "Urriko poema" abesten hasi zuen kontzertua. Taldearekin jo edo bakarka jo alde haundia dago, taldeak asko babesten duelako, baino atzokoan demostratu zuen Mikelek bakarka ere ondo modaltzen dela, eta kitarrarekin batez ere nahiko arpegio eta pasarte zailak jotzera ausartu zen, eta lehenengo abestiko urduritasunak eragindako akats batzuk kenduta, oso maila altua erakutsi zuen.

Aurkezle bezala Oier Aranzabal ibili zen, eta larunbatean Donostian Mikelek aukera haundirik ez zionez eman galderak egiteko, atzokoan Oierrek aurrea hartu zion eta hasieratik ibili zen galderak egiten, naiz eta Mikelek ez duen galderarik behar mikrofonoa hartu eta istorioak kontatzeko.

Ondoren abestu zituen Hau ez da amodiozko kanta, Euria ari du, errefuxiatuen egoerak salatzen dituen Oihal puska bat eta Irailean. Abesti honekin kontatu zuen bazuela melodia bat oso barneratua, baino ez zituela letra egokiak aurkitzen melodia horrentzat, eta denbora luzez egon zela abesti honekin blokeatuta. Galdetu zioten ea ez zitzaion bururatu bere hainbat abestirentzat letrak egin dituzten idazleei letra bat eskatzea, baino erantzun zuen melodia hain barneratua izanik, abestiaren letrak berea izan behar zuela, eta inspirazioaren zain egotea erabaki zuela letra hau noiz osatuko zain.

Jarraian Egunkariaren itxiera salatzeko konposatutako Ezin esan abestu zuen, eta gero Anek idatzi dit zutaz, eta Zeruak eta lurrak abestu zituen. Bere prontoari buruz galdetutakoan, bidai bateri buruzko anekdota bat ere kontatu zuen, baino hori atzo Garoara hurbildutakoentzat bakarrik geldituko da.

Paperezko kontzertu guztietan bezala, liburu bat gomendatzeko eskatu zioten Mikeli, eta baten ordez hiru gomendatu zituen:  Karmele Jaioren  Orain hilak ditugu poesia liburua, Unai Elorriagaren Iazko hezurrak eta Gerardo Markuletaren azken lana.

Eta amaitzeko, Mikelek bere eskuzabaltasuna agertzeko entzuleei galdetu zien ea zer abesti nahi zuten entzun. Lehenengo eskaera aspaldi jo gabeko abesti bat izan zen, eta bigarren aukera bat eskatu zuen. Bigarren eskaera Zurekin izan zen eta hori abestu zuen. Eta kontzertua horrela amaituko zela zirudienean, beste eskaera bat onartu zuen, Abendua. Letra osoa gogoratzeko arazoak izango zituela adierazi zuen Mikelek, baino Oier azkar ibili zen eta bere mugikorrean abestiaren letra aurkitu eta horrela amaitu zuen Mikelek kontzertua, Abendua kantatuz Oier mugikorrean letrak irakurriaz.

Eskerrik asko Mikel!

Eta eskerrik asko Garoako lagunei. Hurrengo ikasturtean gehiago.

Paperezkoak: Aguxtin Alkhat

Atzoko igande goiza eguzkitsua irten zen, baino eguerdirako euria iragarrita  zegoenez, Garoara hurbildu ginen Paperezko Kontzertuen proposamen berri batetaz gozatzera. Kontzertua hasi aurretik, Literaturiakoak ibili ziren aurtengo ekimeneko promozio bideoa grabatzen, datak gainean dituzte eta, maiatzaren 19tik 22ra ospatuko bait da "Larrua" gaitzat hartuta.

Aguxtin Alkhatek bi diska ditu argitaratuta, eta atzokoan bi lan hauetako abesti batzuek plazaratu zituen, Julien Labat kitarristaren laguntzarekin. Abestiak aukeratzerakoan abesti oso rockeroak aukeratu beharrean, biko formatuari gehien egokitzen zaizkionak abestu zituen. Horrela, 2013an argitaratutako "Ihes egin" diskatik "Gaua eta egunez", "Laia" (bere alabari idatzitakoa) eta "Ihes egin", eta 2015ean Elkarrekin grabatutako "Haizeen meneko" diskatik "Amaieran", "Zenbat galde" eta "Bilatzen". Abesti guztiak Aguxtinenak dira, "Hasperen" izan ezik, hau Julienek egina da.

Abestiak osatzerakoan Agustinek esan zuen berak beti lehenengo doinua lantzen duela, eta ondoren, doinuaren gainean hitzak ipintzen ditu, bertsolariek egiten duten moduan. Aitortu zuen ere bertsolarien bapateko lan horretan ez dela ausartzen jende aurrean, eta horregatik ikasi zuela kitarra jotzen bere anaia zaharrarekin.

Bere iparraldeko hizkerarekin eta musika errazarekin, abestiak oso atseginak dira entzuteko, eta gehiago atzo bezalako gune lasai batean. Hala ere, abesti bat baino gehiagotan gelditu nintzen beste era bateko amaieraren zain, hau da, abestiaren amaiera iragarriko zuen aldaketaren baten zain. Baino itxaron gabeko amaiera hauek ere badute bere xarma.

Aguxtinek atzoko kontzerturako Khaled Hosseini-ren "Mille soleil splendides" liburua gomendatu zuen.

Atzokoan ere lortu zuten gure Garoako lagunek goiz plan atsegin bat antolatzea.

Amorante: disko aurkezpena

Atzokoan Amorante, Iban Urizar, izan zen Donostiako Garoa liburudendan bere diska berria aurkezten, eta agian kontzertu normal bat izan beharrean disko aurkezpena zelako, Iban nahiko urduri ibili zan hasieran.

Diskoa bost kantak osatzen dute eta soinu postal batzuz lagunduta azaltzen da. Soinu postal hauek Alaitz, Joseba, Rafa eta Josunek sortuak dira, eta 82 ale bakarrik atera dituzte, beraz, lortu nahi baduzue, azkar ibili. Nik nirea lortu nuen atzo.

Kontzertuaren hasieran diskako lau kanta abestu zituen Amorantek, Oroimenaren fruitua, Dorre baten gordetakoak, Dogma eta Oiloarena, eta kontzertua amaitzeko utzi zuen diskako bosgarren kanta, Harmoniumaz lagunduta abesten duen Otoi. Tartean abestu zituen Iparragiren Manuela, Tapia eta Leturia Banden Kanibala naiz (abesti originala ia ezagutu ezin den bertsio bat), eta bere osabak idatzitako poema baten abesti bat.

Looperrarekin asko jolasten du Ibanek, eta atzokoan arazoren bat ere izan zuen abesti baten hasieran, baino Maite Mursegok esan eta egiten duen bezala, horrelakoetan onena gelditu eta berriz hastea izaten da, eta horrelaxe egin zuen. Eta mikrofoa instrumentu batetik bestera pasatzen ibiltzeagatik, zinta amerikanak ere huts egin zuen eta azkenengo abestian mikrofonoa ez zen oso finko egon.

Ahotsa berezia dauka Ibanek, eta abesti bukaeretan batez ere gustatzen zaio ahotsa asko behartzea, abestiaren zati instrumentala ere indartzearekin batera.

Beste behin ere Garoa bete egin zen, eta oso gustura egon ginen gerturatutako guztiak, Ibanen familikoak, lagunak, baino baita Ibanek ezagutzen ez zituen beste jarraitzaile batzuk ere.

Amoranteren ibilbide musikalak jarraitzen du pausoak ematen, eta ziur nago disko honek emango duela zer esana.

Zorionak Iban!